روشنا گاه

حادثه تروریستی مکتب سیدالشهدای کابل یکی از چندین اقدامات خونین تروریست ها در پایتخت افغانستان است. گرچه شاید این مورد دردناک تر و رسانه ای تر بود. عمده کشته شدگان ۱.غیرنظامی ۲.دانش آموز ۳.دختر بودند.

این چند سال در مدرسه، مسجد، ورزشگاه و سایر مجتمع های فرهنگی با انفجار و کشتار سعی کرده اند به اهداف خاصی برسند که تعیین دقیق آن (حداقل در نظر یک فرد معمولی مثل بنده) دشوار است.

دقت کنیم بعضی حملات تروریستی بر مراکزی تمرکز دارد که به مردم افغانستان «رشد» میدهد؛ مثل مدرسه، مجتمع فرهنگی و مسجد و به خصوص به قشر دانش آموز و دانشجو که دنبال علم و پیشرفت خود و کشورشان اند، و نیز به دختران که سال هاست در افغانستان شرایط دشواری دارند.

این که بیشتر، مراکز فرهنگی-علمی و غیرنظامیان را هدف می گیرند، و گاه سنین پایین را، باید حواس ما را به این منعطف کند که هیچ توجیه مذهبی، سیاسی، نژادی و ... برای این اعمال ناجوانمردانه، قابل پذیرش نیست.

برای مثال اگر از حکومت ناراضی اند، چرا کسانی را می کشند که تقریبا هیچ دخلی به حکومت ندارند؟ اگر داعیه دین دارند چرا به سنین پایین (که از لحاظ دین به تکلیف نرسیده اند) هم رحم نمی کنند؟

البته یک کارکرد تروریسم این است که با ایجاد رعب و وحشت در صحنه سیاست وارد شوند و بر تصمیمات اساسی یک کشور اثر بگذارند و امتیازاتی برای گروه خود یا پشتیبانان (غالبا پنهان) خود بگیرند.

خوب است به این صحنه های زشت و ظالمانه پیرامون خود بی تفاوت نباشیم. کافی است لحظه ای فکر کنیم اگر در محلی زندگی کنیم که هر لحظه امکان دارد بمبی زیر پایمان منفجر شود یا کسانی که دوستشان داریم آسیب ببینند، چه حسی خواهیم داشت.