روشنا گاه

از کودکی خوب خواندن و خوب نوشتن را دوست داشته ام. کتاب های داستان، آموزشی، علمی و سرگرمی زیاد مطالعه می کردم. کتاب واقعاً یار خوب تنهایی من بود. آنچه از کتاب در می یافتم باعث رشد من می شد، گرچه آن زمان این تاثیر را نمی دانستم. امروز هم این انس ادامه دارد. البته کیفیتش فرق می کند.

زمان کودکی و نوجوانی گذشته و جوانی هم شتابان در حرکت است. اندیشه هایی در ذهن من جای گرفته اند؛ البته نه راکد، که پر جست و خیز. روز به روز هم به جمعشان افزوده می شود. امیدوارم میزبان خوبی برای افکارم باشم. اما خیلی وقت است که فشار مضاعف آنها درون من فعال شده و ترغیبم می کند قلم به دست و صفحه کلید زیر انگشتان گیرم و بخشی از آنچه می دانم، به مخاطبانی دوست دار آگاهی ارائه دهم.

دانستنی که از آن گفتم حس خوبی است ولی ندانستن هم بد نیست! اگر به دنبالش احساس نیاز به دانستن آید. مجموعه «ندانسته ها»ی من خلأیی است که مایلم پر شود ولی یک مجموعه دیگر هست که خالی نیست، محتوی دارد اما به آن شک دارم، به درست بودن یا کافی بودنش. نامش را «نیم دانسته ها» می گذارم. بنابراین تصمیم گرفته ام از دو مجموعه بنویسم: دانسته ها و نیم دانسته ها. برنامه این است که بخشی از نیمه دانسته هایم را شما عزیزان پر کنید؛ نظرات شما همان است که من بی صبرانه انتظار میکشم. بخش دیگر می ماند بر عهده مطالعات و تفکرهای آینده.

درباره ندانسته ها مسیر طولانی و پر پیچ و خمی پیش روست. راه انحرافی و راه سنگلاخی زیاد است. در راه مرتب پی چراغ ها می گردم تا مسیر را گم نکنم و بیراهه نروم. جرقه هایی از این سو و آن سو، این شخص و آن اثر هست اما همه مطمئن نیستند. به هر حال امید است برخی از این ندانسته ها که حائز اهمیت اند روزی دانسته شوند و به مهمانان ذهن من بپیوندند. بدیهی است که در این وبلاگ شما از ندانسته ها نمی بینید! اما گاه اثرات ناخوشایندی از جاهای خالی آنها به شکل عبارات نپخته، سخنان ضد و نقیض و متون ناقص در لا به لای مطالب پدیدار می شود که تشخیص آنها و گذشت از من نویسنده، با شما فرهیختگانی است که می خوانید!